ठिक भनिस् साहिँला

ढोग गरेँ बा भाग्यमानी भएस् साहिँला

बासँग यसरी मागिरहेछु भाग्यमानी हुनुको आशिष्

चार बीस हिउँद बर्खा खाएर जीवनको कठघरामा

बा स्वयम्

बन्नुभएको छ इतिहासको साक्षी

लागिरहेछ बासँग अझै स्वाभिमानी तागत छ

छातीभित्र स्नेहका तन्तुहरू उसरी नै सलबलाइरहेछन्

बासँग हजारौँ स्वप्निल स्मृतिहरू छन् हामीसँग जोडिएका

उहाँ एउटा मूल जरो हामी त्यसका हाँगाबिँगा सोसिरहनुभएको छ

जमिनबाट अझै पनि उसरी नै

अलिकति पानी

अलिकति मल

अलिकति बल

र बाँडिरहनुभएको छ

अमृतमयी सुवास

सञ्चै हुनुहुन्छ बा

सञ्चै छु भन्नुपर्यो साहिँला

किन नि बा

तिमीहरू पखेटा लागेपछि उडी हाल्यौ

गाउँको गुँडबाट

र सहरमा घरजम गर्यो

उड्छु बा भन्यौ

नउड भन्न सकिनँ

म पनि उडेरै आएको थिएँ

आरुचौरबाट कुनै दिन

फर्केर जान सकिनँ

चितौनले तानिरह्यो

आज बाको मुख हेर्ने दिन

बिहानै आएँ बालाई भेट्न

ठिक गरिस् साहिँला

धन्न वर्षको एकदिन त सम्झन्छस्

बाँकी दिन तिमीहरूलाई नै सम्झेर बसिरहन्छु

भो ! बा पुग्यो

अब घर फर्कन्छु

छोराछोरी र श्रीमतीले कुरिबसेका छन्

आज बुहारीको जन्मदिन

केटाकेटीहरू रेस्टुरेन्ट जाने भनेका छन्

ठिक भनिस् साहिँला

आखिर माया र पानी तलतलै त बग्छन् नि

मूललाई बिर्सेर कहिल्यै

तलतलै मात्र नबगेस् जीवनमा

घर पुगेर

फुन गरेस् है साहिँला

एकपटक नातिनातिनी र बुहारीसित बोल्ने मन छ।

सुरेन्द्र अस्तफल, चितवन